Οι Βαλκανικοί πόλεμοι (1912-1913) - Άσκηση συμπλήρωσης κενών

Η Ελλάδα από το κίνημα στο Γουδί(1909) έως το τέλος των Βαλκανικών πολέμων(1913): Οι Βαλκανικοί πόλεμοι(1912-1913)

Οι βαλκανικοί πόλεμοι (1912-1913)

Άσκηση συμπλήρωσης κενών

Συμπληρώστε τα κενά με τη σωστή λέξη ή χρονολογία

Λίγο μετά από την επικράτηση των έγινε φανερό πως ο κύριος στόχος τους ήταν ο εκτουρκισμός του οθωμανικού κράτους, γεγονός που σήμαινε διώξεις σε βάρος των πληθυσμών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η πολιτική αυτή αναζωπύρωνε τα εθνικά αισθήματα των γειτονικών βαλκανικών λαών, οι οποίοι και επιδίωκαν, όχι μόνο την προστασία των τους, αλλά και την ενσωμάτωση των οθωμανικών εδαφών στα οποία κατοικούσαν.
Τα πράγματα περιπλέκονταν ακόμα περισσότερο εξαιτίας της ανάμειξης των Δυνάμεων. Η είχε διεισδύσει οικονομικά στην Οθωμανική αυτοκρατορία από τα τέλη του 19ου αιώνα. Η έχοντας επίσης οικονομικά κίνητρα επιτέθηκε το (χρονολογία) εναντίον της Λιβύης, ενώ ακόμα κατέλαβε τα υπό Οθωμανική διοίκηση . Η , η οποία είχε αναλάβει από το (χρονολογία) την διοίκηση της Οθωμανικής επαρχίας της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης, προχώρησε το (χρονολογία) σε πλήρη προσάρτηση της συγκεκριμένης περιοχής. Όλα τα παραπάνω έπλητταν τα συμφέροντα άλλων Δυνάμεων, ενώ παράλληλα αποκάλυπταν τα προβλήματα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Ο αρχικά ακολουθούσε μια αρκετά κατευναστική πολιτική απέναντι στις προκλήσεις των Νεοτούρκων, εκτιμώντας πως η Ελλάδα δεν ήταν ακόμα έτοιμη για πόλεμο. Ωστόσο την άνοιξη του 1911, κρίνοντας πως μια πολεμική σύγκρουση δεν ήταν μακριά υιοθέτησε την πολιτική της «». Στα πλαίσια αυτά υπογράφτηκαν την άνοιξη του 1912 συνθήκες συμμαχίας μεταξύ της , της Βουλγαρίας, της Ελλάδας και του .
Η ένοπλη σύγκρουση ξεκίνησε όταν οι Βαλκάνιοι σύμμαχοι απαίτησαν από τον σουλτάνο να σέβεται τα δικαιώματα των εθνοτήτων που ζούσαν στην Οθωμανική αυτοκρατορία και παράλληλα να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις προς όφελος τους. Η γενικότερη απροθυμία του σουλτάνου να συζητήσει τέτοιου είδους ζητήματα στάθηκε και η αφορμή του πολέμου. Σχεδόν αμέσως ξεκίνησε η σύγκρουση, η οποία ονομάστηκε πόλεμος.
Ο ελληνικός στρατός με αρχιστράτηγο τον διάδοχο προέλασε στη περιοχή της Μακεδονίας, καταλαμβάνοντας πολλές περιοχές. Τα σερβικά στρατεύματα κατέλαβαν τα και το , ενώ προωθήθηκαν έως το της σημερινής Αλβανίας. Την ίδια στιγμή βουλγαρικές δυνάμεις έφτασαν σε μικρή απόσταση από την και αφού κατέλαβαν την Δυτική Θράκη και την Ανατολική Μακεδονία κατευθύνονταν προς την .
Προκειμένου να αποφευχθεί το ενδεχόμενο να καταληφθεί η Θεσσαλονίκη από βουλγαρικές δυνάμεις, ο Βενιζέλος διέταξε τον διάδοχο Κωνσταντίνο να κινηθεί με ταχύτητα προς την πόλη. Πράγματι και παρά τις αντιρρήσεις του Κωνσταντίνου, στις (χρονολογία) , ο ελληνικός στρατός έμπαινε στην πόλη. Λίγες μέρες αργότερα έφτασε στην Θεσσαλονίκη και ο βασιλιάς . Στην συνέχεια και μετά από επίπονη πολιορκία εξασφαλίστηκε και ο έλεγχος ολόκληρης της .
Την ίδια ώρα ο ελληνικός στόλος με επικεφαλής τον ναύαρχο ανάγκασε τον τουρκικό στόλο να κλειστεί στα Στενά και έθεσε υπό τον έλεγχό του τα νησιά του Βόρειου και Ανατολικού Αιγαίου.
Ο Α’ βαλκανικός πόλεμος τερματίστηκε και τυπικά με την υπογραφή της Συνθήκης του , με την οποία η Οθωμανική αυτοκρατορία υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει όλα τα ευρωπαϊκά – βαλκανικά εδάφη της. Το μέλλον των νησιών του Βόρειου και Ανατολικού Αιγαίου, της χερσονήσου του και το καθεστώς της θα καθοριζόταν από τις Δυνάμεις. Λίγο καιρό αργότερα η αναγνωρίστηκε ως ανεξάρτητο κράτος. Τα παρέμειναν υπό ιταλική κατοχή και διοίκηση.
Το γενικότερο κλίμα ευφορίας στην Ελλάδα διατάραξε η δολοφονία του βασιλιά Γεώργιου στη Θεσσαλονίκη. Υποστηρίχτηκε χωρίς ωστόσο να αποδειχτεί πως πίσω από την δολοφονία βρισκόταν η Γερμανία, η οποία και ήθελε την άνοδο στον θρόνο του γερμανόφιλου διαδόχου Κωνσταντίνου, ο οποίος και λίγο αργότερα ανακηρύχθηκε βασιλιάς.
Η συνθήκη του άφησε πολλές εκκρεμότητες, οι οποίες και αφορούσαν κυρίως την , η οποία και ελεγχόταν από τον ελληνικό στρατό, ωστόσο τμήματα της διεκδικούνταν από τη και από τη . Μέσα σε ατμόσφαιρα καχυποψίας, η Ελλάδα και η συμμάχησαν για να αντιμετωπίσουν τις απαιτήσεις της . Στα μέσα Ιουνίου (χρονολογία) μάλιστα, ο βουλγαρικός στρατός επιτέθηκε ταυτόχρονα εναντίον ελληνικών και σερβικών θέσεων. Ο Β’ βαλκανικός πόλεμος ήταν πλέον γεγονός. Κατά την διάρκεια του ο ελληνικός στρατός κατέλαβε ολόκληρη την Ανατολική και την Δυτική , φτάνοντας έως την . Επιτυχίες σημείωσαν ωστόσο και οι Σέρβοι στη Μακεδονία. Παράλληλα οι εισέβαλαν στην Βουλγαρία, φτάνοντας τριάντα χιλιόμετρα από την Σόφια, ενώ οι ανακατέλαβαν την Αδριανούπολη στην Ανατολική .