Από την 3η Σεπτεμβρίου 1843 έως την έξωση του Όθωνα - Άσκηση συμπλήρωσης κενών

Το ελληνικό κράτος από την ίδρυση του έως τις αρχές του 20ου αιώνα: Από την 3η Σεπτεμβρίου 1843 έως την έξωση του Όθωνα

Ετερόχθονες κι αυτόχθονες - Γελοιογραφία

Από την 3η Σεπτεμβρίου 1843 έως την έξωση του Όθωνα

Άσκηση συμπλήρωσης κενών

Συμπληρώστε τα κενά με τη σωστή λέξη ή χρονολογία

Η Εθνοσυνέλευση που συγκλήθηκε μετά από το κίνημα του 1843 ψήφισε λίγο καιρό αργότερα [1844] σύνταγμα με το οποίο θεσπίστηκε το πολίτευμα της . Σύμφωνα με το ψήφισμα, την νομοθετική εξουσία ασκούσαν από κοινού ο βασιλιάς, η , τα μέλη της οποίας διορίζονταν από τον βασιλιά και ήταν ισόβια και η , τα μέλη της οποίας εκλέγονταν από τον λαό. Η εκτελεστική εξουσία ασκούταν από τον βασιλιά μέσω που διόριζε και έπαυε ο ίδιος και μάλιστα χωρίς την έγκριση της Βουλής. Τέλος οι διορίζονταν και παύονταν επίσης από τον βασιλιά. Το σύνταγμα ωστόσο του 1844 διέθετε και ορισμένα στοιχεία, όπως κάποια άρθρα για τις ελευθερίες.
Κατά την διάρκεια της Εθνοσυνέλευσης εκφράστηκε και μάλιστα με ιδιαίτερη ένταση, η αντίθεση μεταξύ , δηλαδή Ελλήνων γεννημένων σε περιοχές που εντάχθηκαν στο ελληνικό κράτος και , δηλαδή Ελλήνων που γεννήθηκαν σε περιοχές που βρίσκονταν έξω από τα σύνορα του ελληνικού κράτους. Οι διαμαρτύρονταν εξαιτίας του γεγονότος πως οι είχαν καταλάβει, χάρη στην μόρφωση που συνήθως διέθεταν, πολλές από τις θέσει της δημόσιας , γεγονός που κατά την γνώμη τους δεν ήταν δίκαιο. Μετά από έντονες πιέσεις των , οι οποίοι αποτελούσαν και την πλειοψηφία της , αποφασίστηκε οι ετερόχθονες, χωρίς να χάσουν το δικαίωμα του Έλληνα , να μην επιτρέπεται να διοριστούν σε θέσεις, χωρίς ωστόσο να αποκλείονται από την και τον . Ακόμα, οι μπορούσαν να εκλεγούν βουλευτές μόνο σε οικισμούς ετεροχθόνων, εάν ωστόσο οι οικισμοί αυτοί διέθεταν ορισμένο αριθμό κατοικιών.
Η καθιέρωση των θεσμών αποτέλεσε δίχως αμφισβήτηση μια θετική εξέλιξη. Ωστόσο οι πολλές εξουσίες του βασιλιά τον δημοκρατικό χαρακτήρα του πολιτεύματος. Την ίδια στιγμή τα κόμματα συνέχισαν να αναπτύσσουν δράση, χωρίς όμως να είναι επίσημα αναγνωρισμένα.Στις εκλογές που ακολούθησαν χρησιμοποιήθηκαν αθέμιτα μέσα, όπως , εκβιασμοί και , σε μια προσπάθεια να επηρεαστούν οι ψηφοφόροι.
Τέτοιες ήταν οι πρακτικές που εφάρμοσε κυρίως το γαλλικό κόμμα, υπό τον , το οποίο και ανακηρύχθηκε νικητής των εκλογών. Κατά την διάρκεια της πρωθυπουργίας του, την περίοδο 1844 – 1847, συνεργάστηκε με τον Όθωνα, παραβίασε σε πολλές περιπτώσεις το , αγνόησε την Βουλή και χρησιμοποίησε πόρους για την εξυπηρέτηση ψηφοφόρων του.
Την ίδια περίοδο και με την τραγική πραγματικότητα πως η Ελλάδα ήταν μια φτωχή χώρα και οι περισσότεροι Έλληνες ζούσαν έξω από τα σύνορα του ελληνικού κράτους, διατυπώθηκε η θέση πως για να επιτευχθεί η ανάπτυξη της χώρας, θα έπρεπε πρώτα να τα ελληνικά σύνορα, προκειμένου να περιλάβουν περιοχές με ελληνικούς πληθυσμούς, οι οποίες βρίσκονταν υπό οθωμανική κυριαρχία. Μολονότι η συγκεκριμένη ιδέα κυκλοφορούσε από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, ο Κωλέττης ήταν αυτός που αναφερόμενος σε αυτή χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τον όρο «», σε μια ομιλία του στην Εθνοσυνέλευση του 1844.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα, η Μεγάλη Ιδέα έγινε αποδεκτή από την ελληνική κοινωνία και υιοθετήθηκε ως επίσημη κρατική πολιτική, ενώ σφράγισε την ζωή και την ιδεολογία του ελληνισμού μέχρι και τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα. Παράλληλα οι Έλληνες που ζούσαν στην επικράτεια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ονομάστηκαν «», επειδή δεν είχαν ακόμα απελευθερωθεί. Η πολιτική δε που στόχευε στην ένταξη των εδαφών αυτών και των κατοίκων τους στο ελληνικό κράτος, ονομάστηκε «».
Την ίδια στιγμή, μια άλλη αντίληψη, η οποία εκφραζόταν κυρίως από τον και το αγγλικό κόμμα και υποστήριζε πως μονάχα αν προηγούταν η οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας θα ήταν εφικτή και η εδαφική επέκταση της, έβρισκε σαφώς λιγότερους υποστηρικτές.
Το 1854 ξέσπασε πόλεμος. Η Αγγλία και η Γαλλία τάχθηκαν με το πλευρό του και ο πόλεμος μεταφέρθηκε στην ρωσική χερσόνησο της .
Τόσο ο Όθωνας, όσο και μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων θεώρησαν πως δινόταν στην Ελλάδα μια καλή ευκαιρία να επεκτείνει τα σύνορα της. Έτσι στις αρχές του 1854, Έλληνες στρατιωτικοί οργάνωσαν εξεγέρσεις στις περιοχές της , της Ηπείρου και της . Η απάντηση ήταν άμεση, με τα αγγλικά και τα γαλλικά στρατεύματα να καταλαμβάνουν τον , απαιτώντας από τον Όθωνα να τηρήσει η Ελλάδα αυστηρή .
Ο Κριμαϊκός πόλεμος θα λήξει τελικά με την ήττα της , ενώ ο σουλτάνος αμέσως μετά, πιεζόμενος και από τις Δυνάμεις, προχώρησε σε μεταρρυθμίσεις, οι οποίες έμειναν γνωστές ως «». Στόχος των μεταρρυθμίσεων ήταν η διασφάλιση της ισότητας όλων των υπηκόων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, ανεξάρτητα από φυλή ή θρήσκευμα. Εγκαινιάστηκε έτσι μια περίοδος ανάπτυξης του ελληνισμού στην Οθωμανική αυτοκρατορία.
Παράλληλα στην Ελλάδα, τα τρία παλαιά κόμματα, δηλαδή το αγγλικό, το γαλλικό και το ρωσικό έπαψαν να υπάρχουν, καθώς μετά από τις εξελίξεις του πολέμου, η ελληνική κοινή γνώμη έχασε την εμπιστοσύνη της στις τρεις Μεγάλες Δυνάμεις.
Η βαθμιαία αστικοποίηση στην Ελλάδα, μολονότι ακόμα περιορισμένη, έφερε στο κοινωνικοπολιτικό προσκήνιο μια νέα γενιά με φιλελεύθερες ιδέες, οι οποίοι εκτός των άλλων εκτιμούσαν πως ο Όθωνας δεν είχε να προσφέρει τίποτα στην χώρα. Για τον λόγο αυτό και το κοινωνικό ρεύμα εναντίον του Όθωνα ενισχύθηκε την περίοδο 1859 – 1862. Στο , όπου είχε αναπτυχθεί και στο κυριότερο αντιοθωνικό κέντρο, ξέσπασε την 1η Φεβρουαρίου επανάσταση, η οποία μολονότι δεν πέτυχε, φανέρωσε την φθορά του καθεστώτος. Το Οκτώβριο του 1862 θα στασιάσει τελικά και η φρουρά της Αθήνας. Ο Όθωνας κηρύχθηκε και υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει την χώρα. Έφυγε τελικά για το Μόναχο, όπου και πέθανε τελικά το .