Από την άφιξη του Όθωνα (1833) έως την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 - Άσκηση συμπλήρωσης κενών

Το ελληνικό κράτος από την ίδρυση του έως τις αρχές του 20ου αιώνα: Από την άφιξη του Όθωνα (1833) έως την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843

Από την άφιξη του Όθωνα (1833) έως την 3η Σεπτεμβρίου 1843

Άσκηση συμπλήρωσης κενών

Συμπληρώστε τα κενά με τη σωστή λέξη ή χρονολογία

Μετά την δολοφονία του , η Ελλάδα οδηγήθηκε σε εμφύλια σύγκρουση, γεγονός που έκανε τις Δυνάμεις να επέμβουν στις ελληνικές υποθέσεις για να αποτρέψουν την δημιουργία μιας εστίας αναταραχών στην περιοχή της νοτιοανατολικής , μια εξέλιξη η οποία θα έβλαπτε τα συμφέροντα τους. Για τον λόγο αυτό όρισαν ως βασιλιά της Ελλάδας τον , τον 17χρονο για του βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκου Α’, απόφαση η οποία και σφραγίστηκε με την συνθήκη του Λονδίνου το(χρονολογία) . Το πολίτευμα του ελληνικού κράτους ορίστηκε να είναι η . Εκτός των άλλων οι Δυνάμεις έδωσαν στην Ελλάδα 20.000.000 φράγκα ως πρώτη δόση ενός δανείου που θα έφτανε συνολικά τα 60.000.000 φράγκα.
Εξαιτίας του γεγονότος πως ο Όθωνας ήταν , υπήρξε η συμφωνία πως την εξουσία μέχρι την ενηλικίωση του θα ασκούσε η «», μια επιτροπή από Βαυαρούς αξιωματούχους διορισμένους από τον πατέρα του Όθωνα. Τα τρία βασικά μέλη της ήταν ο Άρμανσμπεργκ, πρωθυπουργός και υπουργός εξωτερικών, ο Μάουρερ, αρμόδιος για την εκπαίδευση, την δικαιοσύνη και την εκκλησία και ο , υπεύθυνος για τις ένοπλες δυνάμεις. Η Αντιβασιλεία, η οποία διήρκεσε από το 1833 έως το(χρονολογία) , θέλησε να οικοδομήσει ένα σύγχρονο, κατά τα δυτικά πρότυπα, εθνικό κράτος. Οι επιδιώξεις της συνοψίζονταν στο τρίπτυχο: εθνική ανεξαρτησία, βασιλική και σύστημα διακυβέρνησης.
Η διοίκηση του ελληνικού κράτους είχε συγκεντρωτικό χαρακτήρα. Η Ελλάδα διαιρέθηκε σε 10 , ενώ η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε το(χρονολογία) από το Ναύπλιο στην Αθήνα, μια κίνηση που σαν στόχο είχε να τονίσει το γεγονός πως το νέο κράτος ήταν κληρονόμος της αρχαίας Ελλάδας.
Ο στρατός βασίστηκε σε πρώτη φάση στους περίπου 3.500 στρατιωτικούς, οι οποίοι είχαν ακολουθήσει τον Όθωνα στην Ελλάδα. Οι Έλληνες αγωνιστές που δεν έγιναν δεκτοί στις ένοπλες δυνάμεις του κράτους, έμειναν ουσιαστικά χωρίς κανένα πόρο ζωής, με αποτέλεσμα την μεγάλη δυσαρέσκεια τους. Μην έχοντας άλλη επιλογή, αρκετοί από αυτούς κατέφυγαν στην .
Η αναδιοργανώθηκε, ενώ ιδρύθηκαν δικαστήρια και συντάχθηκαν νέοι νόμοι. Παρόμοια, η εκπαίδευση αναμορφώθηκε. Η πρωτοβάθμια εκπαίδευση παρεχόταν στα επταετούς διάρκειας Δημοτικά σχολεία. Η δευτεροβάθμια εκπαίδευση παρεχόταν στα τριτάξια σχολεία, τα οποία βρίσκονταν στις πρωτεύουσες των επαρχιών και στα τετρατάξια που βρίσκονταν στις πρωτεύουσες των νομών. Ακόμα, το(χρονολογία) ιδρύθηκε και το πρώτο Πανεπιστήμιο, στην Αθήνα. Την ίδια εξάλλου χρονιά θα ιδρυθεί Σχολείο, το οποίο και υπήρξε πρόδρομος του σημερινού Πολυτεχνείου. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως η εκπαίδευση των την περίοδο που μελετάμε, παρέμεινε παραμελημένη.
Η ελληνική εκκλησία ορίστηκε , χωρίστηκε δηλαδή διοικητικά από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, μια απόφαση που υπαγορεύτηκε από το γεγονός πως το τελευταίο βρισκόταν σε οθωμανικό έδαφος και υπό την άμεση επιρροή του . Παράλληλα διατάχθηκε το κλείσιμο των που φιλοξενούσαν μικρό αριθμό μοναχών.
Η γενικότερη στάση των Ελλήνων απέναντι στην Αντιβασιλεία ήταν αρχικά , ενώ στην συνέχεια εξελίχθηκε σε απροκάλυπτα . Αναπτύχθηκαν μάλιστα και συνωμοτικές κινήσεις με σκοπό την ανατροπή της Αντιβασιλείας, ενώ δεν έλειψαν και περιστατικά ανοιχτών εξεγέρσεων, όπως στην το 1843.
Μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον Όθωνα, τον του 1835, η κατάσταση δεν άλλαξε ουσιαστικά. Ο βασιλιάς, όπως εξάλλου και η Αντιβασιλεία πριν από αυτόν, προσπάθησε να περιορίσει την επιρροή των , ενισχύοντας κατά περιόδους ένα από αυτά και περιθωριοποιώντας τα υπόλοιπα. Η πολιτική αυτή ωστόσο συνάντησε έντονες αντιδράσεις, οι οποίες αρχικά εκφράστηκαν με εξεγέρσεις τοπικού χαρακτήρα, όπως στις περιπτώσεις της και της Μεσσηνίας.
Παράλληλα με όλα τα παραπάνω, η οικονομική κατάσταση των χειροτέρευε, ενώ στην ύπαιθρο αναπτυσσόταν η . Η Ελλάδα ακόμα αδυνατούσε να εξοφλήσει τα της, με αποτέλεσμα οι Δυνάμεις να επιβάλλουν οικονομικό έλεγχο στην χώρα και περικοπή των κρατικών δαπανών. Οι στρατιωτικοί, οι οποίοι και υπήρξαν ένα από τα πρώτα θύματα των περικοπών, στράφηκαν εναντίον του Όθωνα. Η γενική αναταραχή οδήγησε και σε έντονη πολιτική κινητοποίηση με πρωτεργάτες τους Α. , Ι. , Α. και Α. Λόντο, πολιτικούς δηλαδή όλων των κομμάτων. Ήταν κοινή η πεποίθηση ότι η παραχώρηση συντάγματος θα απάλλασσε την χώρα από τους και θα την ανακούφιζε από την οικονομική και κοινωνική κρίση.
Με το σκεπτικό αυτό, την νύχτα της 2ης προς την 3η Σεπτεμβρίου(χρονολογία) δυνάμεις της φρουράς της Αθήνας και πολλοί πολίτες με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Δημήτριο και τον αγωνιστή του ’21 , συγκεντρώθηκαν έξω από τα ανάκτορα [την σημερινή Βουλή] και απαίτησαν από τον Όθωνα να παραχωρήσει σύνταγμα [σε ανάμνηση εξάλλου των γεγονότων και η πλατεία ονομάστηκε «πλατεία Συντάγματος»]. Ο βασιλιάς μολονότι αρχικά αρνήθηκε υποχρεώθηκε τελικά να προκηρύξει εκλογές για Εθνοσυνέλευση, η οποία και θα ψήφιζε σύνταγμα. Με τον τρόπο αυτό ολοκληρώθηκε και η περίοδος της του Όθωνα.