Ο Ιωάννης Καποδίστριας ως κυβερνήτης της Ελλάδας (1828 - 1831) - Άσκηση συμπλήρωσης κενών

Το ελληνικό κράτος από την ίδρυση του έως τις αρχές του 20ου αιώνα: Ο Ιωάννης Καποδίστριας ως κυβερνήτης της Ελλάδας (1828 - 1831)

Ο Ι. Καποδίστριας ως κυβερνήτης της Ελλάδας (1828-1831)

Άσκηση συμπλήρωσης κενών

Συμπληρώστε τα κενά σε τη σωστή έννοια, χρονολογία, λέξη

Ο Ιωάννης Καποδίστριας εκλέχτηκε κυβερνήτης της Ελλάδας από την Εθνοσυνέλευση της , την άνοιξη του 1828. Μετά την εκλογή του, μετέβη στο στις αρχές του 1828. Η κατάσταση που βρήκε ήταν τραγική, καθώς η χώρα ήταν ερειπωμένη εξαιτίας των πολεμικών συγκρούσεων, οι κάτοικοι της εξαθλιωμένοι. Την ίδια στιγμή, ληστές και πειρατές είχαν υπό τον έλεγχο τους μεγάλες περιοχές, ενώ ο στρατός παρέμενε σε περιοχές της νοτιοδυτικής Πελοποννήσου και σε περιοχές της Στερεάς Ελλάδας.
Ένα από τα πρώτα μέτρα που έλαβε ο Καποδίστριας ήταν η της ισχύος του Συντάγματος της Τροιζήνας και η συγκέντρωση όλων των εξουσιών στο πρόσωπό του. Την απόφαση αυτή την έλαβε με το σκεπτικό πως κάτι τέτοιο ήταν αναγκαίο για την άμεση αντιμετώπιση των προβλημάτων της χώρας που έπρεπε να βρουν άμεση λύση. Η Δ’ Εθνοσυνέλευση, η οποία συνήλθε στο Άργος, το καλοκαίρι του(χρονολογία) , επικύρωσε τις αποφάσεις του Καποδίστρια και έθεσε τις βασικές αρχές για μια μελλοντική συνταγματική αναθεώρηση.
Ο Καποδίστριας έδειξε ιδιαίτερη φροντίδα στην προσπάθεια συγκρότησης τακτικών ενόπλων δυνάμεων, καθώς ήταν απαραίτητο να εκκαθαριστεί η από τον τουρκικό στρατό, αλλά και να αντιμετωπιστούν τα σοβαρά προβλήματα εσωτερικής τάξης που παρουσίαζε η χώρα. Ορισμένοι από τους αγωνιστές της ελληνική επανάστασης αξιοποιήθηκαν για την δημιουργία τακτικού στρατού. Ακόμα, ιδρύθηκε ο «», ο οποίος υπήρξε και ο πρόδρομος της Στρατιωτικής που λειτουργεί ως τις μέρες μας. Παράλληλα, έγιναν και τα πρώτα βήματα για την οργάνωση τακτικού πολεμικού ναυτικού, ενώ η πειρατεία καταπολεμήθηκε χάρις στην δράση του .
Όσον αφορά την οικονομία, ο Καποδίστριας σχημάτισε ένα πρώτο κρατικό ταμείο, το οποίο και προήλθε από εισφορές κυρίως Ελλήνων του εξωτερικού, αλλά και . Στην συνέχεια προχώρησε, σε συνεργασία με τον Γαλλοελβετό τραπεζίτη Εϋνάρδο, στην ίδρυση τράπεζας, αλλά και στην κοπή νομίσματος, του «φοίνικα». Εκτός από τα παραπάνω, φρόντισε να εφαρμόσει αυστηρή λιτότητα στις δημόσιες δαπάνες , ενώ επιχείρησε να εκσυγχρονίσει την γεωργία εισάγοντας νέες καλλιέργειες, όπως αυτή της , αλλά και νέες καλλιεργητικές μεθόδους, όπως η χρήση του σιδερένιου .
Η οργάνωση της εκπαίδευσης αποτέλεσε μια από τις βασικότερες προτεραιότητες του Έλληνα κυβερνήτη. Ίδρυσε το «Ορφανοτροφείο της », στο οποίο λειτουργούσαν τρία σχολεία, τρία ελληνικά [αντίστοιχα με το σημερινό γυμνάσιο] και αρκετά [επαγγελματικές σχολές]. Παράλληλα λειτούργησε και το «», στο οποίο σπούδαζαν όσοι προορίζονταν για δάσκαλοι στα αλληλοδιδακτικά σχολεία. Ιδρύθηκε ακόμα το «», στο οποίο φοιτούσαν όσοι προορίζονταν για σπουδές στο εξωτερικό. Τέλος ιδρύθηκε στην Τίρυνθα το «», η οποία αποτέλεσε και την πρώτη αγροτική σχολή που λειτούργησε στην χώρα. Η γενικότερη ιδέα του Καποδίστρια ήταν πως η εκπαίδευση στην δεδομένη στιγμή θα έπρεπε να παρέχει σε πρώτη φάση βασικές γνώσεις και επαγγελματική κατάρτιση. Για τον λόγο αυτό εξάλλου δεν προχώρησε και στην ίδρυση .
Τον καιρό που ο Καποδίστριας έφτασε στην Ελλάδα, η επανάσταση βρισκόταν ακόμα σε εξέλιξη. Εκκρεμούσε ο βαθμός του κράτους, αν δηλαδή θα ήταν αυτόνομο ή ανεξάρτητο, αλλά και ο καθορισμός των συνόρων του, αφού οι πολεμικές επιχειρήσεις δεν είχαν σταματήσει ακόμα. Η τελευταία μάχη θα δοθεί στην Πέτρα της Βοιωτίας, στις(ημερομηνία) , όπου οι ελληνικές δυνάμεις με επικεφαλής τον Δ. Υψηλάντη θα επικρατήσουν έναντι επίλεκτων τουρκικών δυνάμεων. Λίγο καιρό αργότερα και χάρη στους επιδέξιους χειρισμούς του Καποδίστρια, ή Ελλάδα όχι μόνο αναγνωρίστηκε ως ανεξάρτητο κράτος, αλλά και διεύρυνε τα σύνορα της ενσωματώνοντας όλα τα εδάφη νοτίως της γραμμής – κόλπου, με την συνθήκη της του 1832. Το ελληνικό λοιπόν κράτος θα περιελάμβανε την Στερεά Ελλάδα, τα νησιά του Αργοσαρωνικού, την Εύβοια, τις Κυκλάδες και τις Σποράδες.
Η επιλογή του Καποδίστρια να συγκροτήσει ένα ισχυρό, κράτος, κατά τα δυτικά πρότυπα, προκάλεσε όπως είναι φυσικό έντονες αντιδράσεις. Πρόκριτοι με ισχυρή τοπική εξουσία, πλούσιοι , αλλά και έμπειροι Φαναριώτες δυσαρεστήθηκαν με την απόφαση του Καποδίστρια, ενώ την ίδια στιγμή φιλελεύθεροι διανοούμενοι όπως ο καυτηρίαζαν τον αυταρχισμό του Έλληνα κυβερνήτη και αξίωναν την παραχώρηση συνταγματικών ελευθεριών. Παράλληλα με το εσωτερικό αντιπολιτευτικό μέτωπο, η Αγγλία και η Γαλλία υποκινούσαν τις αντικαποδιστριακές κινήσεις, θεωρώντας τον κυβερνήτη, όργανο των .
Από τις αρχές του(χρονολογία) θα σημειωθούν εξεγέρσεις, ενώ αργότερα ο Μιαούλης, αντίπαλος πλέον του Καποδίστρια, ανατίναξε στον τα δύο μεγαλύτερα ελληνικά πολεμικά πλοία. Στην , που είχε εξελιχθεί σε κέντρο της αντιπολίτευσης, η εφημερίδα «Απόλλων» προπαγάνδιζε την δολοφονία του κυβερνήτη. Η γενικότερη ένταση κορυφώθηκε όταν ο Καποδίστρια φυλάκισε τον πρόκριτο της Μάνης θεωρώντας τον υπεύθυνο για τις αντικυβερνητικές κινήσεις που δημιουργούνταν. Η αντίδραση σε αυτή την απόφαση δεν άργησε. Τον Οκτώβριο του(χρονολογία) οι Κωνσταντίνος και Γεώργιος Μαυρομιχάλης δολοφόνησαν τον Ιωάννη Καποδίστρια στο Ναύπλιο.