Σχέσεις Βυζαντίου-Δύσης. Αγώνες για τη διατήρηση των ιταλικών κτήσεων - Άσκηση συμπλήρωσης κενών

Η περίοδος της μεγάλης ακμής του Βυζαντίου (717-1025): Σχέσεις Βυζαντίου - Δύσης. Αγώνες για τη διατήρηση των ιταλικών κτήσεων.

Σχέσεις Βυζαντίου-Δύσης. Αγώνες για τη διατήρηση των ιταλικών κτήσεων.

Άσκηση συμπλήρωσης κενών

Συμπληρώστε τα κενά σε τη σωστή έννοια, χρονολογία, λέξη

Το στοιχείο, που κατά την αρχαιότητα κατοικούσε στη Σικελία και τη Ν. Ιταλία (Μεγάλη Ελλάς), ενισχύθηκε κατά τον(αιώνας) ο και τον(αιώνας) ο αιώνα με μετοικεσίες πληθυσμών από την Ελλάδα εξαιτίας των επιδρομών.
Στις αρχές του(αιώνας) ου αιώνα οι Άραβες ολοκλήρωσαν την κατάκτηση της . Στο Βυζάντιο απέμεινε η Ν. Ιταλία. Οι γηγενείς, που εγκατέλειψαν τις εστίες τους μπροστά στις αραβικές επιθέσεις, πύκνωσαν το ελληνικό στοιχείο της περιοχής.
Η βυζαντινή Ν. Ιταλία περιλάμβανε τα θέματα , Καλαβρίας και και συνόρευε στο βορρά με κρατίδια που προσπαθούσαν να κρατήσουν την αυτονομία τους έναντι του Βυζαντίου και του Κράτους.
Η δυτική ή ιταλική πολιτική των αποσκοπούσε στη διατήρηση και την επέκταση των κτήσεών τους στην Ιταλία και στην απόκρουση των επιθέσεων και της γερμανικής απειλής.
Για την αντιμετώπιση των Αράβων ο ' προσπάθησε να εξασφαλίσει συμμάχους στη Δύση και έτσι αντάλλαξε πρεσβείες με τους ηγέτες της.
Ο έναντι των Αράβων της Σικελίας και των Γερμανών ακολούθησε αμυντική τακτική, στηριζόμενος σε συμμαχίες με ηγεμόνες και στη βοήθεια του τοπικού πληθυσμού.
Η απειλή για τις βυζαντινές κτήσεις στην Ιταλία έγινε έντονη, όταν ο γερμανός ηγεμόνας ' ανακηρύχτηκε βασιλεύς Ιταλίας (951) και στέφθηκε από τον πάπα στη Ρώμη αυτοκράτωρ (962).
Μετά την ανταλλαγή πολλών πρεσβειών, ο πρεσβευτής του , επίσκοπος Κρεμώνας, ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη (Δεκέμβριος 968), για να προτείνει ειρήνη και γάμο του γερμανού διαδόχου με μια βυζαντινή πριγκίπισσα, με προίκα τις βυζαντινές κτήσεις της Ν. Ιταλίας. Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου απέρριψε τις προτάσεις αυτές, επικαλούμενος τη επιθετικότητα εναντίον των του κτήσεων, και επιφύλαξε πολλές ταπεινώσεις στον απεσταλμένο που επέστρεψε άπρακτος στη Δύση.
Ο συνένωσε τα τρία ιταλικά θέματα και ίδρυσε το Ιταλίας (περί το 975). Ο (δηλαδή ο διοικητής) της Ιταλίας έδρευε στο Μπάρι. Συγχρόνως ο αυτοκράτορας ακολούθησε μετριοπαθή πολιτική έναντι των Γερμανών. Το(χρονολογία) η Θεοφανώ, ανεψιά του αυτοκράτορα, νυμφεύτηκε στη Ρώμη τον ', διάδοχο του γερμανικού θρόνου.
Αυτός (973-983) ωστόσο έδειξε αλαζονεία και διέσχισε τη Νότια Ιταλία που αποτελούσε βυζαντινό έδαφος, συντρίφτηκε όμως από τους Άραβες σε ναυμαχία που έγινε κοντά στον , λιμάνι της Ν. Ιταλίας (982). Μετά το θάνατο του οι σχέσεις των δύο κρατών αποκαταστάθηκαν. Η επιρροή του βυζαντινού πολιτισμού στη ήταν πολύ έντονη στα χρόνια που η Θεοφανώ επιτρόπευε τον ανήλικο γιό της (983-992).
Ο ' αντιμετώπισε αποτελεσματικά τις εξωτερικές απειλές με τη βοήθεια των Βενετών και των . Στους Βενετούς παραχώρησε μάλιστα τα πρώτα εμπορικά προνόμια, τα οποία αργότερα διευρύνθηκαν από τους . Στα μέσα του(αιώνας) ου αιώνα εμφανίστηκε το πρόβλημα των Νορμανδών που είχαν κατακτήσει πολλά εδάφη στη Ν. Ιταλία και είχαν γίνει επικίνδυνοι για τις βυζαντινές κτήσεις.