Η οργάνωση των κομμάτων κατά το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα - Άσκηση συμπλήρωσης κενών

Δικομματισμός κι εκσυγχρονισμός (1880-1909): Η οργάνωση των κομμάτων κατά το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα

ΠΡΟΣΟΧΗ

Οι ασκήσεις συμπλήρωσης κενών υπάρχουν απλά για να τεστάρετε το διάβασμά σας και να εντοπίσετε σημεία στα οποία ενδεχομένως θα πρέπει να δώσετε μεγαλύτερη βαρύτητα.

Γράφουμε μόνο ελληνικά, χρησιμοποιούμε τόνους και διακρίνουμε κεφαλαία και πεζά όπου είναι απαραίτητο.

Η οργάνωση των κομμάτων κατά το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα

Άσκηση συμπλήρωσης κενών

Συμπληρώστε τα κενά με τη σωστή έννοια, ημερομηνία ή χρονολογία

Στη δεκαετία του(χρονολογία) τα κόμματα ήταν αρκετά πιο συγκροτημένα απ' ό,τι στο παρελθόν. Δεν είναι βέβαιο ότι μετά το θάνατο του τους τα κόμματα αναγκαστικά διαλύονταν. Στοιχεία που επέτρεπαν σ' ένα κόμμα να επιβιώσει, ακόμα και μετά το θάνατο του ηγέτη του, ήταν η θέση που είχε στην πολιτική ζωή της χώρας και η τακτική που ακολουθούσε.
Η των κομμάτων εξακολουθούσε να μην έχει τυπική οργάνωση. Σημαντικό ρόλο στην κινητοποίηση των οπαδών των κομμάτων έπαιζαν η , οι σχέσεις και η ψήφων. Παρ' όλα αυτά, όσον αφορά τουλάχιστον τα δύο μεγάλα κόμματα, η επιλογή των εκλογέων βασιζόταν κατά κύριο λόγο στην κρίση τους για την πολιτική των κομμάτων, στις επιδράσεις που αυτά ασκούσαν κατά περιοχές και στα κάθε κοινωνικής ομάδας.
Για την επιλογή των υποψηφίων βουλευτών, δηλαδή για την τοποθέτηση συγκεκριμένων υποψηφίων στο «ψηφοδέλτιο», έπαιζε ρόλο το αν είχαν ένα δικό τους τοπικό κύκλο οπαδών, ο οποίος επηρεαζόταν βεβαίως από και .
Το εκλογικό σύστημα δεν επέβαλλε να ψηφίζει κανείς ένα μόνο , αλλά έδινε τη δυνατότητα να ψηφίζονται όλοι οι υποψήφιοι θετικά ή αρνητικά. Επίσης, ένας εκλογέας μπορούσε να ψηφίσει θετικά κάποιον υποψήφιο στον οποίο είχε , παράλληλα όμως μπορούσε να δώσει θετική ψήφο και σε κάποιον άλλο τον οποίο θεωρούσε .
Μολαταύτα, και ιδιαίτερα μετά το(χρονολογία) , όλο και συχνότερα παρουσιάζεται το φαινόμενο οι εκλογείς να ψηφίζουν με κριτήρια και να περιορίζεται η συνήθεια να ψηφίζονται θετικά και πολιτικοί άλλων κομμάτων. Κατά τη δεκαετία του(χρονολογία) οι εκλογείς συνήθιζαν να ψηφίζουν πολιτικούς με επιρροή, μόνο εφόσον είχαν δηλώσει με σαφήνεια την κομματική τους τοποθέτηση. Ακόμα και η εκλογή τοπικών προσωπικοτήτων άρχισε να περιορίζεται. Το(χρονολογία) π.χ. υπήρχαν στις εκλογές 24 τοπικά ψηφοδέλτια, ενώ το(χρονολογία) μόνο 4. Έτσι παρουσιαζόταν και το φαινόμενο να περιλαμβάνονται σε κομματικά ψηφοδέλτια υποψήφιοι, για να έχουν πιθανότητες επιτυχίας στις εκλογές. Δηλαδή ο ρόλος των ενισχύθηκε, απέκτησαν κύρος στη δημόσια ζωή.
Οι υποψήφιοι βουλευτές προέρχονταν σχεδόν αποκλειστικά από τα και τα κοινωνικά στρώματα, όπως και κατά την προηγούμενη περίοδο. Πολλοί ήταν και υπάλληλοι. Σε αντίθεση με τους υποψηφίους, τα κομματικά μέλη προέρχονταν και από τα κατώτερα στρώματα.
Η οργάνωση των κομμάτων ήταν εμφανής μόνο στο επίπεδο της . Τη σημαντικότερη θέση μετά τον αρχηγό την είχε η ομάδα. Οι βουλευτές είχαν σημαντική θέση, διότι λόγω της μεγάλης πλειοψηφίας που χρειαζόταν η Βουλή για να έχει και να παίρνει αποφάσεις, οι βουλευτές και μόνο με την τους (ή την απειλή της) μπορούσαν να ασκήσουν μεγάλη πίεση στην ηγεσία. Έτσι, η κεντρική οργάνωση του κόμματος δεν είχε τη δυνατότητα να αρνηθεί στους βουλευτές την εκπλήρωση επιθυμιών, π.χ. διορισμών ή ευνοϊκών ρυθμίσεων υπέρ της εκλογικής τους περιφέρειας.
Σε αντίθεση με την εποχή του και του , οι κυβερνήσεις δεν χρησιμοποιούσαν συστηματικά μεθόδους για να πείσουν τους εκλογείς. Αυτόν τον κανόνα παραβίαζαν κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι ή φανατικοί οπαδοί στα . Σπάνια ακούγονταν κατηγορίες για ψήφων. Πάντως, η , με τη μορφή διορισμών, μεταθέσεων, δανείων κ.λπ. και η συστηματική διαφθορά μέσω του διοικητικού μηχανισμού, αποτελούσαν συχνό φαινόμενο.
Αντίθετα με άλλες χώρες της Ευρώπης, στο τελευταίο τέταρτο του αιώνα δεν προέκυψαν κόμματα. Στην Ελλάδα πολλές κοινωνικοοικονομικές αντιθέσεις αμβλύνονταν μέσω των πελατειακών σχέσεων και με τη μεγάλη, συγκριτικά με άλλες χώρες, . Τα δύο μεγάλα κόμματα δεν προσπάθησαν να δώσουν ένα τοπικό ή - στίγμα. Παρατηρείται επίσης σχετική της πολιτικής ελίτ από την κοινωνία. Όμως, όλα τα κόμματα απευθύνονταν ιδιαίτερα στους , που αποτελούσαν το μεγαλύτερο μέρος του ενεργού πληθυσμού.