Η εξέλιξη της ελληνικής επανάστασης (1821 -1827) - Άσκηση συμπλήρωσης κενών

Η ελληνική επανάσταση του 1821 στο πλαίσιο ανάδυσης των εθνικών ιδεών και του φιλελευθερισμού στην Ευρώπη: Η εξέλιξη της ελληνικής επανάστασης (1821 -1827)

Η εξέλιξη της ελληνικής επανάστασης (1821 – 1827)

Άσκηση συμπλήρωσης κενών

Συμπληρώστε τα κενά με τη σωστή λέξη-έννοια ή ημερομηνία

Οι βασικές προϋποθέσεις για επιτυχή έκβαση της ελληνικής επανάστασης ήταν σαφώς ευνοϊκότερες στο ελλαδικό χώρο, όπου οι ελληνικοί πληθυσμοί ήταν πυκνότεροι, ενώ η παρουσία οθωμανικού στρατού δεν ήταν ιδιαίτερα ισχυρή. Μάλιστα, την δεδομένη στιγμή, δηλαδή την περίοδο 1821- 1822, ένα μεγάλο μέρος των οθωμανικών δυνάμεων ήταν απασχολημένο στον πόλεμο εναντίον του της Ηπείρου. Στην συγκεκριμένη επικράτεια ακόμα, πολυάριθμοί προετοίμαζαν το έδαφος και περίμεναν τον ξεσηκωμό. Παράλληλα υπήρχαν ένοπλα σώματα Ελλήνων οι οποίοι δρούσαν στα βουνά της περιοχής [κλέφτες], ελληνικά εμπορικά σκάφη, εφοδιασμένα με κανόνια, ενώ πολλοί Έλληνες διέθεταν σημαντική εμπειρία ένοπλων συγκρούσεων τόσο σε ξηρά, με στρατιώτες οι οποίοι είχαν υπηρετήσει στις δυνάμεις του και στον στρατό των Επτανήσων, όσο και σε θάλασσα, με ναύτες οι οποίοι είχαν υπηρετήσει στο πολεμικό ναυτικό και σε εμπορικά πλοία που είτε συγκρούονταν με πειρατές, είτε διεξήγαγαν πειρατεία. Σημαντικό τέλος πλεονέκτημα ήταν και το έδαφος της περιοχής, με τους ορεινούς όγκους της και της Στερεάς Ελλάδας να ευνοεί τον .
Τον του 1821 ξέσπασαν επαναστάσεις σε διάφορα σημεία της Πελοποννήσου και στην συνέχεια στην Στερεά Ελλάδα, στην , στα νησιά του Αιγαίου, στη Θεσσαλία, στην Ήπειρο, στη Μακεδονία και στη Θράκη. Επαναστατικές κινήσεις έγιναν ακόμα στην και στην περιοχή της . Ωστόσο γρήγορα έγινε φανερό πως η απελευθέρωση μιας τόσο μεγάλης σε έκταση περιοχής ξεπερνούσε τις δυνατότητες του ελληνισμού. Ειδικότερα στη Θεσσαλία και στην Μακεδονία, που σε μεγάλο βαθμό περιελάμβανε εκτάσεις, αλλά και στη Θράκη, στην Κύπρο και την Μικρά Ασία, όπου ήταν περιοχές που ο τουρκικός στρατός μπορούσε εύκολα να φτάσει, η καταστολή ήταν άμεση. Η επανάσταση τελικά εδραιώθηκε μόνο στις περιοχές της και της , καθώς και σε ορισμένα νησιά του Αιγαίου. Οι δυνάμεις των Ελλήνων αγωνιστών – επαναστατών, ακολουθούσαν κάποιον , χωρίς ωστόσο να υπάρχει κεντρική ηγεσία.
Σε πρώτη φάση, οι επαναστάτες περιόρισαν τα τουρκικά στρατεύματα στα κατά τόπους φρούρια που είχαν δημιουργήσει. Παράλληλα καταλήφθηκαν από τους Έλληνες πόλεις της Πελοποννήσου, όπως η και η . Οι οθωμανικές αρχές απάντησαν με σκληρά αντίποινα σε βάρος των Ελλήνων αμάχων στις περιοχές της , στη Σμύρνη, στη Θράκη, στην Κύπρο και σε άλλες περιοχές με έντονη ελληνική παρουσία. Κατά την διάρκεια των αντιποίνων απαγχονίστηκε και ο πατριάρχης ’ και πιο συγκεκριμένα στις 10 Απριλίου του 1821.
Η επαναστατική προσπάθεια ωστόσο δεν σταμάτησε, ούτε μείωσε την ένταση της. Τα τουρκικά στρατεύματα που μετέβαιναν στην Πελοπόννησο με διαταγή να καταπνίξουν την επανάσταση, συνάντησαν ισχυρή αντίσταση σε διάφορα σημεία της Στερεάς Ελλάδας, όπως στην και τη , από δυνάμεις ικανότατων οπλαρχηγών όπως ο Αθανάσιος Διάκος και ο . Σε μια από τις μάχες που έγιναν σκοτώθηκε την ώρα της μάχης και ο επίσκοπος Σαλώνων Ησαΐας. Την ίδια στιγμή οι ελληνικές θέσεις στην Πελοπόννησο ενισχύονταν. Σημείο σταθμός για την ελληνική προσπάθεια υπήρξε η άλωση της Τριπολιτσάς, στις(ημερομηνία) 1821, του διοικητικού κέντρου της Πελοποννήσου. Η σπουδαία αυτή στρατιωτική και στρατηγική επιτυχία έγινε πραγματικότητα με δυνάμεις οι οποίες είχαν επικεφαλής τον .
Παράλληλα στην θάλασσα, οι ελληνικές δυνάμεις παρεμπόδισαν τις κινήσεις του τουρκικού στόλου, ενώ παράλληλα υποστήριζαν τις χερσαίες δυνάμεις και συμμετείχαν σε πολιορκίες παραλιακών φρουρίων.
Οι Τούρκοι, με σκοπό να δημιουργήσουν πανικό, κατέλαβαν το νησί της Χίου το Πάσχα του(χρονολογία) , κατασφάζοντας τον πληθυσμό της. Το γεγονός αυτό προκάλεσε αισθήματα συμπάθειας και συγκίνησης στην Ευρώπη, η οποία παρακολουθούσε από απόσταση τα γεγονότα. Σε απάντηση της τουρκικής βαρβαρότητας, ο και οι άνδρες του ανατίναξαν, λίγο καιρό αργότερα την τουρκική ναυαρχίδα , στο λιμάνι της Χίου.
Οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις, υπό την ηγεσία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, διέλυσαν την στρατιά του τον Ιούλιο του 1822, στα της Αργολίδας.
Το(χρονολογία) , θα σκοτωθεί πολεμώντας λίγο έξω από το Καρπενήσι ο Μάρκος Μπότσαρης. Το 1824, ο σουλτάνος ήρθε σε συμφωνία με τον ηγεμόνα της Αιγύπτου , προσφέροντας του σε περίπτωση καταστολής της επανάστασης, τις περιοχές της και της Πελοποννήσου. Ο Αιγυπτιακός στρατός συνέβαλε στην καταστολή της επανάστασης στην Κρήτη και κατέστρεψε την , ενώ παράλληλα τουρκικές δυνάμεις κατέστρεψαν ολοκληρωτικά τα . Η ελληνική απάντηση δόθηκε στην ναυμαχία του , τον Αύγουστο του 1824, κατά την διάρκεια της οποίας οι ελληνικές ναυτικές δυνάμεις με επικεφαλής τον κατάφεραν να πετύχουν ισχυρό χτύπημα στον τουρκοαιγυπτιακό στόλο.
Στις αρχές του 1825 ο Ιμπραήμ, ο θετός γιος του Μοχάμεντ Αλί της Αιγύπτου, αποβιβάστηκε επικεφαλής ενός ισχυρού στρατιωτικού σώματος στην Πελοπόννησο. Χωρίς να προβληθεί ισχυρή αντίσταση από τις ελληνικές δυνάμεις, οι οποίες ήταν μεταξύ άλλων καταπονημένες και από εμφύλιο πόλεμο, κατόρθωσε να ανακαταλάβει ένα μεγάλο τμήμα της Πελοποννήσου. Η προσπάθεια του να τον σταματήσει, μολονότι εξαιρετικά ηρωική, δεν υπήρξε πετυχημένη. Ωστόσο στην περιοχή Μύλοι, κοντά στο Άργος, οι , Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης και ο στρατηγός κατάφεραν να πλήξουν τις δυνάμεις του Ιμπραήμ. Την ίδια στιγμή συνασπισμένες τουρκικές και αιγυπτιακές δυνάμεις είχαν αρχίσει να πολιορκούν την πόλη του Μεσολογγίου. Η πολιορκία θα τερματιστεί την νύχτα της 10ης προς την 11η Απριλίου(χρονολογία) , με την ηρωική έξοδο των πολιορκημένων Ελλήνων, που κατέληξε σε σφαγή, ένα γεγονός που προκάλεσε έντονη συγκίνηση σε όλη την Ευρώπη.
Ήταν πλέον έντονα φανερό πως η επανάσταση κινδύνευε σοβαρά να καμφθεί. Επιχειρήσεις πραγματοποιούνταν ακόμα μονάχα στην περιοχή της Στερεάς Ελλάδας, με επικεφαλής τον , μία από τις σημαντικότερες στρατιωτικές φυσιογνωμίες του Αγώνα. Κατά την διάρκεια ωστόσο της μάχης των ελληνικών δυνάμεων κατά των τουρκικών στρατευμάτων που πολιορκούσαν την Ακρόπολη της Αθήνας θα χάσει την ζωή του. Τόσο ο θάνατος του, όσο και η κατάληψη της Ακρόπολης λίγο καιρό αργότερα, ενίσχυσαν την αίσθηση πως η επανάσταση είχε αρχίσει να σβήνει.
Παράλληλα με τα παραπάνω γεγονότα, οι Μεγάλες Δυνάμεις, δηλαδή η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία, παρακινημένες από δικούς τους λόγους και στόχους, αποφάσισαν με την συνθήκη του Λονδίνου, στις 6 Ιουλίου(χρονολογία) , την ειρήνευση και την δημιουργία ελληνικού κράτους. Η συγκεκριμένη ήταν μια απόφαση που άλλαξε ουσιαστικά τα δεδομένα του ελληνικού ζητήματος. Η επανάσταση ωστόσο δεν είχε ακόμα τελειώσει.