Ο ελληνισμός από τα μέσα του 18ου έως τις αρχές του 19ου αιώνα - Άσκηση συμπλήρωσης κενών

Η ελληνική επανάσταση του 1821 στο πλαίσιο ανάδυσης των εθνικών ιδεών και του φιλελευθερισμού στην Ευρώπη: Ο ελληνισμός από τα μέσα του 18ου έως τις αρχές του 19ου αιώνα

Ορλοφικά - 1770

Ο ελληνισμός από τα μέσα του 18ου έως τις αρχές του 19ου αιώνα

Άσκηση συμπλήρωσης κενών

Συμπληρώστε τα κενά με τη σωστή λέξη-έννοια ή ημερομηνία

Κατά το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα οι έλληνες πλοιοκτήτες εκμεταλλεύτηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την συνθήκη του – , η οποία υπογράφτηκε το 1774 και επέτρεπε την ελεύθερη κίνηση των πλοίων που είχαν σημαία στην περιοχή των στενών του Βοσπόρου. Παράλληλα οι έλληνες πλοιοκτήτες ευνοήθηκαν το ίδιο διάστημα και από την περιορισμένη παρουσία των αγγλικών και των γαλλικών πλοίων στην θάλασσα της Μεσογείου εξαιτίας των πολέμων.
Την ίδια εποχή, η ορθόδοξη εκκλησία, η οποία αναγνωριζόταν ως η ηγεσία των υπόδουλων ελλήνων από την Οθωμανική διοίκηση, εναντιωνόταν στην διάδοση των ιδεών του κινήματος του , καθώς θεωρούσε ότι μια επανάσταση θα έθετε σε κίνδυνο τόσο την ίδια, όσο και τον ελληνισμό εν γένει. Η επίσημη άποψη της εκκλησίας ωστόσο δεν εμπόδισε ορισμένους κληρικούς, όπως ο και ο , να υιοθετήσουν διαφωτιστικές αντιλήψεις.
Οι ήταν Έλληνες, παλαιών, αρχοντικών οικογενειών που κατοικούσαν στο Φανάρι, την συνοικία της Κωνσταντινούπολης όπου βρισκόταν και το Πατριαρχείο. Αυτοί, μάθαιναν ξένες γλώσσες, έκαναν τις σπουδές τους στην Δύση, ενώ πολλοί από αυτούς σταδιοδρομούσαν τελικά στην διοίκηση. Πολύ συχνά καταλάμβαναν υψηλές θέσεις στην Οθωμανική κρατική μηχανή. Οι είχαν αναλάβει τον ρόλο της διοίκησης των ελληνορθόδοξων κοινοτήτων. Ήταν υπεύθυνοι για την συλλογή των από τους Έλληνες, τους οποίους στην συνέχεια απέδιδαν στην οθωμανική διοίκηση.
Την εποχή που εξετάζουμε οι ξεπερνούσαν το 80% του συνολικού πληθυσμού. Καλλιεργούσαν κρατικά κτήματα ή ιδιωτικά κτήματα, τα λεγόμενα και «», τα οποία ανήκαν συνήθως σε Τούρκους και πολύ σπανιότερα σε Έλληνες. Γενικότερα η ζωή τους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί δύσκολη και στερημένη.
Γύρω στα τέλη του 18ου αιώνα οι Έλληνες θα στραφούν προς την Ρωσία και θα ζητήσουν την βοήθεια της. Η Ρωσία είχε κοινά συμφέροντα με την Ελλάδα στην περιοχή και επιπλέον ήταν . Κάτω από αυτές τις περιστάσεις το (χρονολογία) έγινε με ρωσική υποκίνηση ελληνική επανάσταση, με κέντρο την περιοχή της Πελοποννήσου. Η κινητοποίηση ωστόσο των ελληνικών δυνάμεων δεν ήταν η απαιτούμενη, ενώ ακόμα και ο αριθμός των ρωσικών πολεμικών πλοίων που συμμετείχαν στην κίνηση, με επικεφαλής τους αδελφούς Ορλόφ, αποδείχτηκε ανεπαρκής. Η επανάσταση που έμεινε γνωστή ως «», τελικά καταπνίγηκε από τις υπέρτερες δυνάμεις των Οθωμανών. Ανάλογη ήταν και η τύχη που είχε η ηρωική προσπάθεια του Έλληνα απεσταλμένου της Ρωσίας, , προκειμένου να ξεσηκώσει τους κατοίκους των νησιών του Αιγαίου εναντίον της Οθωμανικής κυριαρχίας.
Γύρω στα μέσα του 18ου αιώνα διαμορφώθηκε ένα κίνημα, το οποίο έχοντας ως βασικότερη επιδίωξη την διάδοση των διαφωτιστικών ιδεών μεταξύ των Ελλήνων, αποσκοπούσε στην προετοιμασία του αγώνα για την ελευθερία και την αποτίναξη του Οθωμανικού ζυγού. Το κίνημα αυτό που αναπτύχθηκε κυρίως στις παροικίες και σε μερικά από τα μεγάλα εμπορικά κέντρα του ελληνισμού, όπως η Σμύρνη, τα Ιωάννινα και η , ονομάστηκε αργότερα «».
Σημαντικοί διαφωτιστές υπήρξαν ο και ο Δημήτριος Καταρτζής, οι οποίοι ήταν θερμοί υποστηρικτές της χρήσης της λαϊκής γλώσσας. Ο , ο οποίος υπήρξε μαχητικός υποστηρικτής της εισαγωγής νέων μεθόδων διδασκαλίας. Τέλος ο υπήρξε οπαδός των φιλελεύθερων ιδεών της γαλλικής επανάστασης και του Διαφωτισμού.