Τα αντιβενιζελικά κόμματα - Άσκηση συμπλήρωσης κενών

Ανανέωση - Διχασμός (1909 - 1922) : Τα αντιβενιζελικά κόμματα

Κυριακούλης Μαυρομιχάλης

ΠΡΟΣΟΧΗ

Οι ασκήσεις συμπλήρωσης κενών υπάρχουν απλά για να τεστάρετε το διάβασμά σας και να εντοπίσετε σημεία στα οποία ενδεχομένως θα πρέπει να δώσετε μεγαλύτερη βαρύτητα.

Γράφουμε μόνο ελληνικά, χρησιμοποιούμε τόνους και διακρίνουμε κεφαλαία και πεζά όπου είναι απαραίτητο.

Τα αντιβενιζελικά κόμματα

Άσκηση συμπλήρωσης κενών

Συμπληρώστε τα κενά σε τη σωστή έννοια, χρονολογία, λέξη

Ως αντιβενιζελικά θεωρούνταν τα κόμματα της . Παρά τις διαφορές που υπήρχαν ανάμεσά τους, τα ένωνε ένας προσανατολισμός. Πάντως, δεν ήθελαν να επιστρέψουν στην προ του(χρονολογία) εποχή. Επομένως, ως προς αυτό δεν διέφεραν κατ' αρχήν από τους Φιλελευθέρους. Διέφεραν όμως στο εύρος των σχεδιαζόμενων μεταρρυθμίσεων και στις μεθόδους άσκησης της πολιτικής. Οι Αντιβενιζελικοί απεχθάνονταν τη διαρκή παρέμβαση του , επειδή, εκτός των άλλων, αυτή θα είχε ως αποτέλεσμα την ενίσχυση της εξουσίας. Δεν είχαν μακροπρόθεσμη πολιτική, αντίθετα, επικέντρωναν την προσοχή τους στην επίλυση προβλημάτων. Τα αντιβενιζελικά κόμματα εξελίχθηκαν σε κόμματα υπεράσπισης των συμφερόντων που κινδύνευαν από την πολιτική των . Η σύγκρουση μαζί τους τα οδηγούσε σε διαρκώς συντηρητικότερες θέσεις. Από τα αντιβενιζελικά κόμματα, πιο αδιάλλακτα ήταν τα κόμματα του και του , ενώ το κόμμα του ήταν πιο διαλλακτικό.
Το ραλλικό κόμμα ήταν αντίθετο προς τον . Ήταν κατά της ισχυρής εξουσίας, όπως αυτή διαμορφώθηκε κατά τα τέλη του 19ου αιώνα και όπως το απαιτούσε η μεταρρυθμιστική πολιτική των Φιλελευθέρων. Υποστήριζε ότι το έπρεπε να έχει ισχυρή θέση στο πολιτικό σύστημα. Στο πρόσωπο του βασιλιά, όμως, έβλεπε το σύμβολο της που ξεπερνούσε τα σύνορα της χώρας. Απευθυνόταν κατά κύριο λόγο στα μεσαία και κατώτερα στρώματα των πόλεων καθώς και στους , δεδομένου ότι η οικονομική πολιτική των Φιλελευθέρων έδειχνε να ευνοεί, κυρίως, τα ανώτερα αστικά στρώματα. Ζητούσε ενίσχυση της παραγωγής και αύξηση των θέσεων εργασίας, ώστε με την οικονομική ανάπτυξη να εξευρεθούν χρήματα για , να καταπολεμηθεί η διαφθορά και η των κομμάτων. Πάντως, το ραλλικό κόμμα δεν είχε κάποιο συγκροτημένο πρόγραμμα για την ανάπτυξη.
Το του Κ. Μαυρομιχάλη δεν διέφερε από το ραλλικό. Οι εκπρόσωποι του προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν τη συμμετοχή του αρχηγού τους στα πολιτικά πράγματα μετά το κίνημα του 1909. Υποστήριζαν την «», που κατά την εκτίμησή τους δεν μπόρεσαν να υλοποιήσουν οι Βενιζελικοί.
Το κόμμα του Γ. Θεοτόκη ήταν πιο μετριοπαθές από τα άλλα δύο και ζητούσε να διορθώσει αυτά που θεωρούσε λάθη των . Συμφωνούσε με την πάση θυσία αύξηση των εξοπλισμών και ζητούσε φορολογικές ελαφρύνσεις για τους . Από το κίνημα στο Γουδί έως τη συνταγματική κρίση του(χρονολογία) , μεταξύ των αντιβενιζελικών κομμάτων το θεοτοκικό κόμμα είχε τη μεγαλύτερη βάση, και έτσι αποτέλεσε τον πυρήνα των Αντιβενιζελικών.