Η μεταβατική εποχή: Οι έριδες για το ζήτημα των εικόνων - Άσκηση συμπλήρωσης κενών

Η περίοδος της μεγάλης ακμής του Βυζαντίου (717-1025): Η μεταβατική εποχή: Οι έριδες για το ζήτημα των εικόνων

Η μεταβατική περίοδος: Οι έριδες για το ζήτημα των εικόνων

Άσκηση συμπλήρωσης κενών

Συμπληρώστε τα κενά με τη σωστή λέξη-έννοια ή ημερομηνία

Από τις αρχές του 8ου ως τα μέσα του 9ου αιώνα το Βυζάντιο συγκλονίστηκε από τη διαμάχη της , πνευματικής κίνησης που συνδέθηκε στενά με το ακόλουθο ερώτημα: Είναι σύμφωνη με τις παραδόσεις της ή όχι η λατρεία των εικόνων;
Πρωτεργάτες της εικονομαχικής κίνησης υπήρξαν οι αυτοκράτορες ' (717-741) και ' (741-775). Κάποιοι παράγοντες που οδήγησαν στην απαγόρευση των εικόνων ήταν πιθανώς οι και οι υπερβολές, που είχαν εκδηλωθεί γύρω από τη λατρεία των εικόνων, η επιθυμία των να περιορίσουν την επιρροή των μοναχών και η ιδέα ότι οι επιτυχίες των εχθρών του Βυζαντίου, προέρχονταν από τη δίκαιη οργή του Θεού για ό,τι συνέβαινε στο χώρο της λατρείας.
Η πρώτη φάση της Εικονομαχίας (726-787) άρχισε με την απομάκρυνση της εικόνας του Χριστού από την Πύλη της Πόλης, πράξη που προκάλεσε τις διαμαρτυρίες του λαού της πρωτεύουσας. Το πρώτο αυτοκρατορικό διάταγμα κατά της λατρείας των εικόνων δημοσιεύτηκε το(χρονολογία) . Οι , όπως ονομάστηκαν οι οπαδοί των εικόνων, τιμωρήθηκαν με εξορίες, φυλακίσεις και δημεύσεις περιουσιών.
Την υπόθεση των εικονολατρών υπερασπίστηκε θεωρητικά ο μεγαλύτερος θεολόγος της εποχής του, ο , που έζησε στην επικράτεια του αραβικού Χαλιφάτου και πέθανε γύρω στα 750.
Η ένταση της διαμάχης των δύο παρατάξεων κορυφώθηκε επί ', που εξαπέλυσε εκστρατεία τρομοκράτησης των μοναχών και καταστροφής των μονών που ήταν προπύργια εικονολατρίας.
Η πρώτη φάση τερματίστηκε με την (787). Η σύνοδος αυτή, η οποία συγκλήθηκε με πρωτοβουλία της αυτοκράτειρας Ειρήνης της Αθηναίας (780-802), αποκατέστησε πανηγυρικά τις εικόνες, διευκρινίζοντας ότι στις εικόνες απονέμεται μόνο προσκύνηση.
Η δεύτερη φάση (815-843), η οποία δεν είχε τη διάρκεια ούτε και την ένταση της πρώτης εγκαινιάστηκε από τον ' τον Αρμένιο. Αυτός απέδωσε στην εικονολατρία τις ήττες των Βυζαντινών στα πεδία των μαχών.
Και αυτή η φάση τερματίστηκε από μια αυτοκράτειρα, αυτή τη φορά από την , μητέρα του ανήλικου Μιχαήλ Γ'. Η σύνοδος του(χρονολογία) προχώρησε στην οριστική και πανηγυρική αποκατάσταση και των εικόνων.
Η αποκατάσταση των εικόνων θεωρείται ως νίκη της πνευματικής παράδοσης που ευνοούσε την απόδοση της θείας μορφής πάνω στην ανεικονική ασιατική παράδοση. Η αναστήλωση των εικόνων τερμάτισε τις θρησκευτικές διαμάχες και εγκαινίασε περίοδο γόνιμης συνεργασίας του κράτους με την , που αφοσιώθηκε στο ιεραποστολικό της έργο. Τα μοναστήρια άρχισαν να πολλαπλασιάζονται και να πλουτίζουν. Παράλληλα όμως περιορίστηκαν και οι υπερβολές στη λατρεία των εικόνων και των .
Η Εικονομαχία δίχασε τον βυζαντινό λαό και είχε ολέθριες συνέπειες στους τομείς της εξωτερικής πολιτικής και του πολιτισμού. Η Εκκλησία της δυσαρεστημένη από τους εικονομάχους αυτοκράτορες, "γύρισε την πλάτη" στο Βυζάντιο, απομακρύνθηκε από αυτό και αναζήτησε στήριξη στους ηγεμόνες των , αναδυόμενη τότε πολιτική δύναμη της Δυτικής Ευρώπης.
Στη διάρκεια της εικονομαχίας απαγορεύτηκε η αναπαράσταση θείων προσώπων στους τοίχους των εκκλησιών και η ανάρτηση εικόνων και διατάχθηκε η καταστροφή τους. Πολλά έργα τέχνης καταστράφηκαν τότε και οι εκκλησίες διακοσμήθηκαν με , φυτά και διακοσμητικά μοτίβα. Συγχρόνως υποχώρησε η ενασχόληση με τα , ενώ, μετά τη νίκη των εικόνων, καταστράφηκαν πολλά σημαντικά κείμενα των .